| 1 |
rex Darius fecit cenam magnam omnibus vernaculis suis et omnibus magistratibus Mediae et Persis
|
| 2 |
et omnibus purpuratis et praetoribus et consulibus et praefectis sub illo, ab India usque Aethiopiam centum viginti septem provinciis.
|
| 3 |
et cum manducassent et bibissent et satiati revertebantur, tunc Darius rex ascendit in cubiculo suo et dormivit et expergefactus est.
|
| 4 |
tunc illi tres iuvenes, corporis custodes qui custodiebant corpus regis, dixerunt alter altero:
|
| 5 |
dicamus unusquisque nostrum sermonem, qui praecellat; et cuiuscumque apparuerit sermo sapientior alterius, dabit illi Darius rex dona magna et epinicia magna,
|
| 6 |
purpura cooperiri et in auro bibere et super aurum dormire et currum aureo freno et cidarim byssinam et torquem circa collum,
|
| 7 |
et secundo loco sedebit a Dario propter sapientiam suam et cognatus Darii vocabitur.
|
| 8 |
tunc scribentes singuli suum verbum signaverunt et posuerunt subtus cervical Darii regis.
|
| 9 |
et dixerunt: cum surrexerit rex, dabunt illi scripta sua; et quodcumque iudicaverit rex et tres magistratus Persidis, quoniam verbum eius sapientius est, ipsi dabitur victoria sicut scriptum est.
|
| 10 |
unus scripsit: fortius est vinum.
|
| 11 |
alius scripsit: fortior est rex.
|
| 12 |
tertius autem scripsit: fortiores sunt mulieres, super omnia autem vincit veritas.
|
| 13 |
et cum surrexisset rex, acceperunt scripta sua et dederunt illi et legit.
|
| 14 |
et mittens vocavit omnes magistratus Persarum et Medorum et purpuratos et praetores et praefectos.
|
| 15 |
et sederunt in consilio et lecta sunt scripta coram ipsis.
|
| 16 |
et dixit: vocate adulescentes, et ipsi indicabunt verba sua, et vocati sunt et introierunt.
|
| 17 |
Et dixit illis: indicate nobis de his quae scripta sunt. Et coepit prior, qui dixerat de fortitudine vini,
|
| 18 |
et dixit: viri, quam praevalet vinum! omnibus hominibus qui bibunt illud seducit mentem.
|
| 19 |
itemque regis et orfani facit mentem unam, item servi ac liberi, pauperis et divitis.
|
| 20 |
et omnem mentem convertit in securitatem et iucunditatem, et non meminit omnem tristitiam et debitum.
|
| 21 |
et omnia praecordia facit honesta, et non meminit regem nec magistratum, et omnia per talenta facit loqui.
|
| 22 |
et non meminerunt cum biberint amicitiam nec fraternitatem, sed post non multum sumunt gladios.
|
| 23 |
et cum a vino merserint et surrexerint, non meminerunt quae gesserunt.
|
| 24 |
o viri, non praecellit vinum quod sic cogit facere? et tacuit hoc dicto.
|
